La Confrérie des Vieux Fourneaux

De maatschappelijke zetel van onze Club ligt te Herchies.

Jurbeke

Sinds 1977, jaar van de fusie van de gemeenten, maakt Herchies deel uit van de gemeente van Jurbeke. Deze bestaat uit de zes vroegere gemeenten van Jurbeke, Herchies, Erbisoeul, Erbaut, Masnuy-Saint-Jean en Masnuy-Saint-Pierre.

Het Gemeentehuis van Jurbeke (Foto JML)

De gemeente van Jurbeke heeft een oppervlakte van 5.786 ha en een bevolking van 10.527 inwoners (1ste januari 2015).

Wat Herchies betreft bedraagt zijn oppervlakte 2.001 ha, en zijn bevolking  2.345 inwoners (1ste januari 2004).

Etymologie

Twee etymologieën worden voorgesteld voor de herkomst van de naam van het dorp. De Kanunnik Puissant stelt voor: meesterhuis, huis van de Heer. Dhr. Gysseling, daarentegen, gaat tot een Keltische vorm terug: Haliciacas, "die tot Halico behoort".

De oudste vorm van de dorpsnaam is HELCHIS, bevestigd in 1162. In het lokale dialect wordt Erciye uitgesproken.

Aardrijkskunde

Waar ligt Herchies?

Wij bevinden ons in de provincie Henegouwen, een vijftiental kilometers in het noorden van Mons (Bergen) en een twintigtal kilometers in het zuiden van Ath (Aat). Tot in de jaren '50 lag Herchies op de tramlijn die de verbinding verzekerde tussen Saint-Ghislain en Enghien (Edingen), richting Brussel.

Lokale bezienswaardigheden

De kerk Saint-Martin, op het dorpsplein, heeft een heel oude herkomst: het oudste document dat deze vermeld dateert van 1162. De kerk heeft niet meer zijn oorspronkelijk uiterlijk; het gaat om een bakstenen en stenen gebouw; de geveltoren werd in 1870 herbouwd door de architect Puchot.

De kerk Saint-Martin (Foto JML)

Het huis van de priester, aan de andere kant van het plein, is een gebouw van de XVIIIde eeuw, van Doornikse type. Voor dit gebouw bevindt zich de Boom van de Wapenstilstand, die op 31 oktober 1920 door de schoolkinderen werd geplant.

Niet ver van het dorpscentrum bevindt zich het Kasteel van Egmont : het behoorde eeuwenlang tot de graven van Berlaymont en Egmont. Het zou teruggaan tot de pre-Romeinse tijden. Daar werden drie-meter-diepe funderingen teruggevonden. Daar kan man een "donjon" zien, ronde bakstenen toren, die rond de XVde eeuw werd gebouwd. De huidige gebouwen zijn recenter; zij herbergen sinds 1985 een gemeenschap van Benedictijnse monniken.

Aan de rand van Herchies en Lens, vlakbij de boerderij van de Aulnois, bevindt zich de "Quêne à Claus" (de Eik met Nagels) of Eik van Saint-Antoine. Deze boom wordt al lang vereerd, vermoedelijk een verering van Keltische herkomst. Hij werd verondersteld de huidziektes te genezen, vooral de puisten (nagels): de zieken wreven hun wonden met een doek dat ze aan de boom gingen hangen door middel van een nagel (typisch populair dubbelzinnig: de nagel, het materieel, en de nagel, de puist). De zo gehangen doeken verdwijnen uiteindelijk met de tijd; enkel blijven de nagels waarmee deze boom versierd is.

Het gehucht van Vacresse

In 1178 wordt het Vakerece geschreven. Twee etymologies worden voorgesteld: ofwel van het Latijnse woord vaccaria, de koeienboerderij, ofwel jachère, braakland.

De Onze-Lieve-Vrouw kerk dateert van het einde van de XIXde eeuw en werd door de architect Leborgne ontworpen.

Gelieve te noteren dat man, op het grondgebied van Herchies, eveneens verschillende mooie grote boerderijen vindt, waaronder sommige uit Brabantse stijl (hoofdgebouw in een vierhoek rond een min of meer breed hof).

Het dorp van Herchies beschikt ook over een zeer gedetailleerde website die het mogelijk maakt dit mooie dorp te ontdekken: www.herchies.be.